The Globe Theatre

Członek Zakonu Feniksa

W Globe było już cicho, kiedy przyszła. Musiała się pospieszyć, jeśli chciała wejść przed zagaszeniem świateł.
Znalazła swoje miejsce i rozsiadła się spokojnie. Po prawej stronie fotel świecił pustką. Miała nadzieję, że już nikt nie przyjdzie na to miejsce…
Światła zaczęły gasnąć, sala powoli się zaciemniła. W momencie, gdy zapadł zupełny mrok, drzwi po przeciwległej stronie wpuściły do środka strumień światła i równie szybko ucięły mu ogon.
Zabrzmiała muzyka. Wpatrzona w scenę Lavender, wyłowiła kącikami oczu słaby ruch w ciemnościach. Cień dotarł do pustego fotela i opadł na niego lekko. Światło ze sceny oświetliło twarz postaci, kiedy Lavender odwróciła się, by nań spojrzeć.
Była to niespotykanie osobliwa postać. Pierwsze, co najbardziej jej się rzuciło, to niezwykły strój – zupełnie różniący się od typowego stroju męskiego do teatru. Miał na sobie frak wycięty z przodu, obcisłe spodnie i wysokie buty. Śnieżnobiała koszula zawiązana była pod szyją w artystyczny sposób. Miękkie, blond włosy, układające się odcieniami, związane były czarną, aksamitną wstążką.
„XIX-wieczna Anglia? A co to ma być, u licha?!” – pomyślała, a jej brwi powędrowały wysoko po nieskazitelnie gładkim czole. Odwróciła twarz. Ale po chwili nie mogła się oprzeć, by znów nie popatrzeć na nieznajomego.
Jej mózg po kolei rejestrował poszczególne szczegóły jego twarzy:
Pociągła twarz.
Wysokie czoło.
Mocno zarysowane, ciemne brwi. Wyniosły. Obojętny.
Duże, migdałowe oczy, patrzące uważnie, wręcz badawczo.
Smukły nos, dodający powabu.
Pełniejsza dolna warga od górnej. Wydatny podbródek. Dumny. Powściągliwy.

„A do tego nie jest mugolem. No, no, panie czarodziej, ładnie to tak się ukrywać?”
Uśmiechnęła się do siebie złośliwie.
„Lepiej, że to on, niż jakiś podstarzały mugol…Blee…”

Odwróciła w jego stronę twarz z wyniosłym spojrzeniem jeszcze raz i odkryła, że również jest obiektem badań. Nie dała nic po sobie jednak poznać, tylko lekko zacisnęła wargi i oddała czarodziejowi równie intensywne spojrzenie. A potem powoli przeniosła wzrok na scenę i tak już została, wbita w swój fotel, do końca spektaklu.

Kiedy brawa ucichły, pozbierała swoje rzeczy (wyławiając kolejne spojrzenie nieznajomego) i ustawiła się w kolejce tłoczącej się do wyjścia.

Śmierciożerca

To teatru poszedł znów dlatego, że nie mógł już wytrzymać z własnymi myślami. Potrzebował oderwać się i na chwilę zapomnieć.
W trakcie trwania spektaklu zauważył, że kobieta siedząca obok zerka na niego ukradkiem. Na początku pomyślał, że to jakaś mugolka zainteresowana jego staromodnym stroje jednak kiedy przyjrzał jej się dokładniej doszedł do wniosku, że to musi być czarownica. Zamyślił się i przestał skupiać na grze aktorskiej (a trzeba przyznać, że aktorzy byli świetni).
"Nie wiem czy powinienem ryzykować poznanie kolejnej osoby. Już się raz wpakowałem wczoraj wieczorem i teraz nie wiem co z tym zrobić. "
Kobieta zerkała na niego coraz częściej i nabrał nieprzyjemnego wrażenia, że może go rozpoznała.
"Histeryzuje! Przecież ona mnie nie mogła poznać do cholery!"
Poruszył się nerwowo na krześle.
Po zakończeniu spektaklu podążył za dziewczyną. Obserwował ją w holu jak oglądała jakiś plakat reklamujący następną sztukę.

Członek Zakonu Feniksa

Tak, nigdy jej nie przeszkadzało, że mężczyźni się na nią patrzą. W zasadzie było jej to obojętne, choć w duchu przyznawała, że sprawia jej to przyjemność.
W hallu zauważyła, że tajemniczy czarodziej podąża za nią, wciąż z tym samym uważnym, intensywnym wzrokiem. Uśmiechnęła się do siebie i przystanęła na moment przy nowym afiszu. Premiera za tydzień...
"Taak.. na pewno przyjdę. Chociażby dlatego, żeby zobaczyć, czy i on się pojawi."
Bawiła ją ta sytuacja. Przystojniak w staroangielskim stroju w nowoczesnym Londynie... Z ledwością powstrzymała się od śmiechu. Zamiast tego zerknęła w stronę nieznajomego, który, poszturchiwany przez napierający tłum, stał wbity w ziemię jak słup i puściła mu figlarnie oczko.
A potem odwróciła się na pięcie i wyszła z teatru.

Śmierciożerca

Zakrztusił się. "Czyżby ona...?" Nie miła czasu się długo zastanawiać bo musiał przesunąć się w bok pod naporem tłumu.
- Czemu ci cholerni mugole muszą robić tyle hałsu?! - krzyknął wściekle stając przy ścianie. Parę osób popatrzyło na niego z politowaniem jak na niegroźnego wariata.
"No dobra poznam ją i co potem? Ehh znów to samo...co za idiotyczna robota...i jeszcze na dodatek nie doszedłem do tego co robić z tamtą sytuacją."
Postanowił zaraz deporotować się do rezydencji Rabastana. Koniecznie musiał z nim porozmawiać.
Tymczasem...wbrew woli i nie odnajdując jakiegoś sensownego wyjaśnienia dlaczego to robi podążył za dziewczyną.

Członek Zakonu Feniksa

Kiedy wyszła na dwór, jej kocie ucho wyłowiło jego głos. Wyraźnie poirytowany. Zaśmiała się w duchu.
"Skąd u mnie tyle złośliwości?"
Bała się nazwać to po imieniu, faktem jest, że w każdym z nas drzemie szatańska nutka, ale tylko pod wpływem odpowiednich osób ma szansę się ujawnić.
Po chwili poczuła na karku czyjeś natarczywe spojrzenie. Przez chwilę przestraszyła się myśli, która przemknęła jej przed oczami, lecz po chwili musiała się mocno wysilić, żeby stłumić chichot. Wiedziała, że to się uda, bo otacza ich gęsty tłum, a przecież jeszcze nie wszyscy wyszli z teatru.
"Teraz!"
Odwróciła się w miejscu i prawie zderzyli się twarzami. Uratowały ich jej dłonie, które przezornie lekko uniosła przed siebie, tak, że teraz spoczywały na jego (wyciętym z przodu) fraku.
Z rozbawieniem dostrzegła jego zdumienie, a nawet lekki przestrach.
Wysiliła się na poważną minę i odezwała się, patrząc mu wyzywająco w oczy.
- Przepraszam Pana najmocniej.
A potem, również zgodnie z planem, wtopiła się w tłum i deportowała do domu w Szkocji.

Śmierciożerca

Tak go zaskoczyła, że o mało nie wypowiedział kilku niecenzuralnych słów.
- Co za kobieta...osz! - powiedział wściekle i zawrócił do teatru. Miał sprawdzić co grają w przyszłym tygodniu. Aż cały drżał z wsciekłości. Co za tupet! Tak się zachowywać przy nim! Zero szacunku!
Rzucił okiem na afisz i zapisał sobie w czarnym notesie datę oraz opis spektaklu. Był pewnien, że ta niezbyt dobrze wychowana panna również się na nim zjawi.
- No to zaczynamy grę panienko. - powiedział i wyszedł z teatru następnie deportując się prosto do rezydencji Rabastana.