Kuchnia

Czarownica

(no… nie wiem xD możemy mieć coś lodówkopodobne xD)

- No, jak zwykle! Rita musi robić za siedzenie dla Igorka. Ale dla niego to ja zrobię wszystko. – pogłaskała małego po główce.
-Wiesz, co? Polecam Ci spróbować tej fantastycznie ohydnej kaszki. Jest powalająca… Nie wiem jak on to może jeść. Wczoraj jak go dożywiałam to spróbowałam odrobinę i myślałam, że normalnie… zwymiotuję. Okropieństwo. Teraz to jak na to patrzę to normalnie jakbym miała co najmniej febrę (xD). Ale księciu widać smakuje. I to jeszcze zrobione przez wujcia Evancia…

Śmierciożerca

- No jeśli tylko jemu spakuje to jest ok - mrugnął do niej i uśmiechnął się. Skończył karmić dziecko i wstał. Włożył do zlewu brudne naczynia i popatrzył na Ritę która wciąż siedziała z Igorem na kolanach.
- Pięknie razem wyglądacie - uśmiechnął się i odgarnął kosmyk włosów z czoła - no i teraz co mamy robić? - spojrzał wymownie na sufit - chłopcą raczej nie będzie się spieszyć do wstania.

Czarownica

- No jak to co będziemy robić? Przecież musimy się zajmować Igorkiem, prawda? - uśmiechnęła się szeroko. - A co Ty w tym suficie ciekawego zobaczyłeś? Tak nagle Cię zainteresował... No ale może masz jakieś inne propozycje na spędzenie tego czasu...

Śmierciożerca

- No ale nawet mały się będzie nudził jak tak tylko będziemy siedzieć i nic nie robić. Do ogrodu wyjść nie wyjdziemy bo nie ma jeszcze zaklęć ochronnych i zabieranie dziecka poza dom byloby czystą głupotą. Możnaby mu przygotować jakieś zabawki...na pewno uda mi się coś transmutować w pluszowego misia - mrugnął do niej.

Czarownica

- No pewnie, że coś się będzie dało transmutować dla niego w zabawki. Tyle gratów w tym domu, że aż głowa boli. Przynamniej trzy czwarte to bym wywaliła... potrzebne mi one jak wrzód na czterech literach... No to co Evanku, zabieramy się za tworzenie zabaweczek?

Śmierciożerca

- No zabieramy się! - powiedział ze śmiechem i zaczął rozglądać się po kuchni - hmmm teraz się zastanówmy co nie jest potrzebne naszej Rici słodkiej...
- Stary stojak na talerze! Nie urzywasz to będzie z niego... pajacyk dla księcia! - wyciągnął różdżkę i transmutował stojak w drewnianego pajacyka. Potem stara ścierka została zmieniona w misia, pęknięta doniczka w mugolski samochodzik, a kamienie, które niewiadomo czemu Rita trzymała pod zlkewem stały się klockami. Krzesło ze złamaną nogą przejeło rolę czerwonego kojca.

Czarownica

- Widzisz Igorku jakiego masz zdolnego i dobrego wujka? Musisz wujkowi podziękować... bo drugiego takiego wspaniałego to nie ma...- nadal trzymała go na kolanach. Mały z wielkim zaciekawieniem przypatrywał się temu co Evan robi z niepotrzebnymi rzeczami. Za każdym razem gdy coś zamienił, dziecko śmiało się i coś gaworzyło.
- Widać podoba mu się jak wymachujesz różdżką - zaśmiała się. - To jeszcze do tego kojca zrób mu poduszeczkę i kołdereczkę. Dobrze, że o tym pomyślałeś. Będzie mu wygodniej spać.

Śmierciożerca

Zrobił tak jak kazała i przyjrzał się z uśmiechem swojemu dziełu.
- No to teraz książę ma już wszystko co mu potrzebne! Na pewno Twoi tatusiowie będą zadowoleni - uśmiechnął się i wsadził chłopczyka do kojca. Ten stanął trzymając się brzegu i śmiał się w niebogłosy.

Czarownica

- Igorku cicho. Obudzisz tatusiów. Śmiej się ale nie tak głośno. - podeszła do kojca i pocałowała go w główkę. Usiadł teraz, więc dała mu misia, którego obracał w rączkach , a potem jak to małe dzieci wziął go do buzi (xD) i zaczął "odgryzać" mu oko.
- Kochanie, no jak możesz tak traktować pięknego misia od wujka... - odwróciła się w stronę Evana i uśmiechnęła się szeroko.
- Słodki ten Igorek... tak jak i Ty

Śmierciożerca

- Nie on jest tak słodki jak jego tatuś. Są bardzo podobni... - przyjrzał się dziecku i podszedł do kobiety. Objął ją w pasie i przyjrzał się jej twarzy.
- Ehh... nie mogę uwierzyć, że mam kogoś takiego jak ty... chyba nigdy nikomu na mnie nie zależało. Nie miałem rodziny jako takiej. A teraz czuję, że bez Ciebie nie potrafię żyć chociaż znamy się tak krótko.
Pocałował ją odrobinę bardziej namiętnie niż za pierwszym razem i poczuł jak przechodzi go niezywykły dreszcz.

Czarownica

Ją również przeszedł dreszcz… Podniosła głowę (no załóżmy, że Ricia nie jest za wysoka…) i spojrzała mu prosto i głęboko (xD) w oczy. Były takie śliczne… i cały czas wydawało jej się, że coś się w nich zmieniło…
- Pamiętasz jak Ci powiedziałam, że zawsze na tym świecie znajdzie się ktoś komu na Tobie zależy? Już wtedy nie byłeś mi tak całkiem obojętny… Czyżby to była… - zamilkła na chwilę – miłość od pierwszego wejrzenia, w którą nigdy nie wierzyłam? – nie czekała na odpowiedź tylko dalej mówiła.
- Nigdy w życiu bym nie pomyślała, że dożyję chwili, w którejś ktoś powie mi, że nie może beze mnie żyć i że jestem dla niego najpiękniejsza… - pocałowała go bardzo delikatnie i nieśmiało jakby bała się, że zrobi mu krzywdę lub urazi go...

Śmierciożerca

- Powiedziałaś...powiedziałaś...- na jego twarzy pojawił się wyraz niedowierzania - powiedziałaś miłość? - ledwo wymówił ostatnie słowo. Przez chwilę jeszcze wydawało się że nie wierzy w to, co usłyszał.
- Kiedy Cię pierwszy raz zobaczyłem... kiedy wpadłaś na mnie w tym teatrze...od razu wiedziałem...wiedziałem, że jesteś wyjątkowa i że mogę się w Tobie zakochać. I się zakochałem. Nie zakochałem się jednak w tobie w jakiejś konkretnej chwili...zakochuję się w Tobie codziennie od nowa... za każdym razem mocnie... - pocałował ją wkładając w ten pocałunek całe serce. Przycisnął ją mocno do siebie.

Czarownica

Była tak zaskoczona tym co powiedział i tym… w pierwszej chwili przeraziła ją ta bliskość. Stała po prostu jak jakiś kołek… musiała w sobie przełamać ten cholerny opór, to coś co cały czas jej mówiło, że on nie jest dla niej. I tak się stało… w końcu poddała mu się oddając pocałunek z namiętnością. Ich usta z trudem się rozłączyły.
- Yyy… - patrzyła na niego nie wiedząc co ma powiedzieć. Czekała aż o coś powie, albo zrobi… Taka niezręczna cisza zapanowała (xd)

(Słoneczko :* odpisuj nawet jak mnie nie będzie. Bo ja teraz to tak od czasu do czasu na chwile dopadnę do kompa to odpiszę xD)

Śmierciożerca

Delikatnie odgarnął kosmyk włosów z jej czoła i szeroko się uśmiechnął.
- Wybacz jeśli byłem zbyt wylewny ale to sama prawda - roześmiał się patrząc w jej piękne błękitne oczy.
- Hmmm... powiedziałem to i jakoś tak mi ulżyło ale za cholerę nie wiem co teraz powinienem zrobić jestem niedoświadczony w kwestii zakochiwania się i nigdy nikomu wcześniej nic takiego nie zdarzyło mi się powiedzieć - pocałował ją delikatnie i znów się uśmiechnął, tym razem jednak nieśmiało.

Czarownica

- Evanku, a myślisz, że ja wiem co masz zrobić, albo co ja mam zrobić? I to bardzo dobrze, że jesteś wylewny... bo mówisz wszystko od razu.- również się lekko uśmiechnęła. Przez chwilę stali, patrząc na siebie (wiem, że to głupie xD). Potem zaczęła nieśmiało:
- Mogę Cię o coś poprosić? Tylko, że... że... stwierdzisz, że chyba mi coś na mózg padło... więc... - zatrzymała się na chwilę i zrobiła dość głupią minę- lepiej Cię nie będę prosić...