Kuchnia

Wyzwoleniec

Śniadanka, obiadki oraz kolacje w kuchni. Grupowo tudzież parowo, tudzież samotnie;)

Wyzwoleniec

Słyszał jak przyszła. Siedział w swojej sypialni i czytał jakąś książkę, którą znalazł na stoliku. Był to romans ale nawet się wciągnął. Postanowił jej nie przeszkadzać.
Nad ranem zszedł do kuchni i przygotował śniadanie. Usiadł przy stole i spokojnie pił kawę zastanawiając się co teraz robi Viktor. Czekał na Ritę.

Czarownica

Przetarła oczy, zarzuciła na siebie szlafrok i zeszła do kuchni. Popatrzyła na Toniego niezbyt przytomnie i usiadła przy stole.
- Dzień dobry... - powiedziała sennym głosem. - Mam nadzieję, że dobrze ci się spało... Ja natychmiast potrzebuje kawy... bo padne - podparła głowę na jednej ręce.

Wyzwoleniec

- Się późno wraca...- powiedział ze śmiechem i zerwał się z miejsca. Nalał jej kawy i podał filiżankę.
- Masz. Chyba się nieźle wczoraj bawiłaś Kiciu, co? - usiadł znów obok i wyszczerzył zęby w uśmiechu - nooo opowiadaj. Poznałaś jakiegoś przystojniaczka?

Czarownica

- Toni co ty chrzanisz... ja i przystojniaczki? Nie żartuj sobie ze mnie, dobrze? - upiła łyk kawy i zmierzyła go morderczym spojrzeniem. Jego jednak nie potrafiła oszukiwać nawet w tak błachych sprawach i roześmiała się...
- No dobrze... poznałam jednego takiego... przystojniaczka - wyszczerzyła żeby w uśmiechu.

Wyzwoleniec

- Ufff...! No opowiadaj! Spodobałby mi się? - zapytał drażniąc się z nią - no dobra mów!! Ja czytałem jakieś romansidła cały wieczór a Ty miałaś przygodę na żywo! No, no!! - wypił resztę kawy jednym chałstem.

Czarownica

- Przygodę na żywo! Taaa... Nie podniecaj się tak... Wiesz jaki przypał zaliczyłam? Nawet nie jeden... Porażka... Najpierw na niego wpadłam i oboje obaliliśmy się - roześmiała się na wspomnienie tego. - No i później sobie razem oglądaliśmy cudowny spektakl... No i później mnie odprowadził do domu... I tyle... - zrobiła dość głupią minę.

Wyzwoleniec

-Uuuu! Do domu cię odprowadził! No no no!! - powiedział ze śmiechem. - ale umówiliście się na jakieś następne spotkanie czy coś? Powiedz jak on wygląda, kim jest. No chyba muszę wiedzieć z kim ma się umawiać moja przyjaciółka! No! - udał naburmuszoną minę.

Czarownica

- Nazywa się Evan Rosier... Jest cudowny! Najpiękniejsze są jego oczy... no ale oczywiście nie są aż takie śliczne jak twoje. Ma długie jasne włosy... Toni! Do cholery! Co to jest? Jakieś przesłuchanie?! - udawała wielce oburzoną.

Wyzwoleniec

Zakrztusił się.
- Przepraszam...czy ja się przesłyszałem...czy możesz powtórzyć nazwisko? - jego jastrzębie oczy znacznie się rozszeżyły i patrzył na nią z nieukrywanym niepokojem.

Czarownica

- No... Evan Rosier... Takie dziwne? - popatrzyła na niego z zaciekawieniem.

Wyzwoleniec

- Rita...błagam cię...powiedz, że nie mówiłaś mu nic na mój temat....że nie wymieniłaś nazwiska Dołohov....- zerwał się gwałtownie zmiejsca i zaczął nerwowo krążyć po kuchni.

Czarownica

- Toni... Toni! - krzyknęła bo nagle zdała sobie sprawę co ma na myśli. - Powiedz... On nie jest śmierciożercą, prawda? - patrzyła na niego wyczekująco i prosząco by potwierdził jej pytanie. - Nic mu o tobie nie wspominałam...

Wyzwoleniec

- Dobrze, że nie wspomniałaś. Evan...Evan jest śmierciożercą od jakichś 8 lat....powiedział patrząc na nią ze smutkiem w oczach - teraz wie gdzie mieszkasz...może cię nie powiązał z tym wszystkim...ale obawiam się że możesz być w niebezpieczeństwie...

Czarownica

- Proszę cię... zabij mnie! Ja zawsze muszę mieć takiego pecha?! - jęknęła żąłośnie. Nie mogła w to uwierzyć... Jej cudowny Evan śmierciożercą? Nie... to nie może być prawda... pewnie pomylił go z jakimś innym Evanem czy Rosier'em. - Jesteś pewny, że on jest śmierciożercą? O jakim ty niebezpieczeństwie mówisz?