Rezydencja Rity Skeeter

Wyzwoleniec

Znów się zaśmiał.
- Ehh Riciu twoje artykuliki zawsze były boskie. A te o sobie to wycinałem i zbierałem jeszcze za czasów służby dla Voldemorta - wyszczerzył zęby - widzisz od zawsze byłem twoim wielkim fanem!
- I masz rację...większość nie uwierzy...ale chyba lepiej napisać i mieć pewność ze zrobiliśmy wszystko co w naszej mocy.

Czarownica

- Toni, Ty zawsze tak słodzisz? Wycinałeś sobie moje artykuły? Wielki fan... - była naprawdę rozbawiona. Czuła, że przez te trzy dni z nim napewno nie będzie się nudziła. - Jakież to piękne....
- Kochany... czy moglibyśmy już nie rozmawiać o Voldemorcie... i tak już mam tego dosyć... Pośmiejmy się

Wyzwoleniec

- Jasne. Sam też nie mam ochoty już rozmawiać o tym gadzie - powiedział z uśmiechem i westchnął - zawsze jak się dobierzemy we dwójkę kochana to jest śmiesznie - wyszczerzył zęby w uśmiechu.

Czarownica

- No jakoś tak... Dwa wariaty jak się zejdą... no to musi być śmiesznie, nie? No to rozkoszny wariacie wymyśl coś... - zaśmiała się. Nie wiedziała czmu, ale przy nim czuła się jakaś taka skęrpowana... tak nieswojo... (tylko bez żadnych skojarzeń Very Happy

) Może przez te trzy dni to minie.

Wyzwoleniec

Dostrzegł jej skrępowanie i przez chwilę zastanawiał się jak może się go pozbyć ale nic nie przyszło mu do głowy. Liczył że Rita sama się rozkręci (również bez skojarzeń)
- Znamy się niby tak krótko... bo tylko w tej puszczy...nawet nie było czasu pożądnie pogadać. Ale mam wrażenie jakbym znał cię całe życie, jakbyśmy byli rodziną.

Czarownica

- Naprawdę? Ja też mam takie wrażenie.... jakbyśmy byli rodziną. Ale to niemożliwe raczej, nieprawdaż? - popatrzyła w jego cudowne, jastrzębie oczy. Bił od nich niesamowity blask. - W puszczy nie było czasu na gadanie... ale teraz jest go dużo... - powiedziała cicho.

Wyzwoleniec

- No raczej niemożliwe abyśmy byli rodziną - zaśmiał się - chociaż mój kochany tatuś miał na pewno sporo romansów - znów się zaśmiał.
- wiem, że jestes przyjaciółką Viktora i cieszę się, ze możesz być również moją pomimo, że znasz całą moją przeszłość.

Czarownica

- Wiesz, że może coś w tym być... Bo moja kochana mamusia to praktycznie codziennie to sobie nowego faceta sprowadzała i nawet nie wie kto jest moim ojcem... - westchnęła. Nie lubiła rozmawiać o tym...
- Twoja przeszłość jest straszna to prawda... ale to była przeszłość teraz jest przyszłość i teraz liczy się to jaki teraz jesteś... Gdybyś znał moją przeszłość... - nagle ucięła. "Głupia babo! Miałby być śmiesznie.... a ty zamulasz...."

Wyzwoleniec

- Dobrze kochana nie rozmawiajmy o tym jacy byliśmy. Teraz jesteśmy nowymi ludźmi. Na naszą przemianę wpłynęło wiele czynników. Na mnie śmierć Mistrza i Viktor, a na ciebie prawdopodobnie prztrzymywanie u śmierciożerców. Możemy powiedzieć, że zaczynamy wszytko od początku - uśmiechnął się szeroko.

Czarownica

- Wszystko od początku - odwzajemniła uśmiech. Była bardzo rada z tego, że ją rozumie i nie naciska by mu opowiedziała o swoim życiu. Nie lubiła namolnych ludzi. Cieszyła się, że teraz akurat jest z nią.

Wyzwoleniec

- Fajnie jest być sobie takim nowy Antoninem - powiedział ze śmiechem - i fajnie poznać nową Ritę, która już nie pisze kłamstw i jest tak rozkosznie miła i urocza - puścił do niej oczko.
- Taka Ricia-Kicia

Czarownica

- Ricia-Kicia?! - obruszyła się, poczym uśmiechnęła się rozkosznie. Doszła w końcu do wniosku, że bardzo słodko to brzmi. - Dłogo nad tym myślałeś? - roześmiała się.
- O! A może masz ochotę iść do teatru dokulturalnić się? Niedaleko jest...

Wyzwoleniec

- Poszedł bym z miłą chęcią ale nie dziś - lekko się skrzywił - płuca mi dokuczają przez ten upał i jestem koszmarnie zmęczony. Mógłbym się gdzieś przespać u ciebie? Padam z nóg...

Czarownica

- No jasne, że możesz. Na górze jest jeden wolny pokój. Chodź. - zaprowadziła go do pustego pomieszczenia. - Czuj się jak u siebie. - uśmiechnęła się przyjaźnie. - To ja teraz pójdę do siebie... przebiorę się i wogóle...
Gdy znalazła się w swoim pokoju, zaczęła przekopywać szafe. Stwierdziła wkońcu, że założy czarną, długą, elegancką sukienkę. Przywdziała ją i stwierdziła, że nawet możliwie wygląda. Postanowiła coś zrobić z włosami. Nie było czasu na bawienie się w mugolskie urządzonka, więc wzięła różdżkę i wycelowała nią we włosy. Wyprostowały się... teraz leżały gładko na jej ramionach. Zrobiła dyskretny makijaż dodający jej uroku i blasku Very Happy

. Na ramiona zarzuciła lekki i zwiewny szal w tym samym kolorze co suknia.
Poszła jeszcze do Toniego. Zapukała delikanie i za jego pozwoleniem weszła.
- To ja będę szła... Do zobaczenia jutro - uśmiechnęła się rozkosznie.

Wyzwoleniec

- Do zobaczenia - powiedział i uśmiechnął się - pięknie wyglądasz na pewno poderwiesz jakiegoś przystojniaczka - mrugnął do niej.
Kiedy wyszła położył się i natychmiast zasnął. Śnił mu się Viktor i Argentyna;p